تهمینه عطائی کچوئی؛ سعید بزرگ بیگدلی؛ ناصر نیکوبخت
دوره 3، شماره 1 ، شهریور 1392، ، صفحه 131-147
چکیده
بنا بر شیوة مرسوم، تصحیح هر متنی باید براساس دستنوشته یا دستنوشتههایی از آن متن انجام گیرد، امّا گاهی به دلایل گوناگون ـ همچون ناآشنایی کاتبان ـ تبدیل و تحریفهایی در متون کهن راه مییابد که آنها ...
بیشتر
بنا بر شیوة مرسوم، تصحیح هر متنی باید براساس دستنوشته یا دستنوشتههایی از آن متن انجام گیرد، امّا گاهی به دلایل گوناگون ـ همچون ناآشنایی کاتبان ـ تبدیل و تحریفهایی در متون کهن راه مییابد که آنها را از اصل خود دور میکند و رسیدن به اصل را به کمک نسخهها دشوار میسازد، بهخصوص وقتی که دستنوشتة متنی منحصربهفرد و یا با نسخههای دیگر متفاوت باشد. در اینجاست که مصحّح از مراجعه به منابع موضوع متن یا مآخذ مؤلّف ناگزیر است. ما در تصحیح بستانالعارفین و تحفةالمریدین، از آثار قرن پنجم ـ که نسخههای شناختهشدۀ آن با هم متفاوتاند و مشکلات و مبهمات کهنترین نسخۀ آن با مقابله حل نمیشود ـ در مواردی از همین شیوه بهره بردهایم و بسیاری از خطاهای آن را اصلاح کردهایم. عرضة نمونههایی از آن و چند متن کهن دیگر، میزان اهمّیّت و نقش منابع و مآخذ را در تصحیح متون تأیید میکند. ا.